Laatste belevenissen
22 April 2015 | Nederland, Groningen
Lieve mensen,
Afgelopen zaterdag zijn we na een geweldige stage en goede vlucht weer terug gekomen uit Nepal.
De laatste dagen hebben we nog veel gedaan.
De zondag na onze eerste stage week heeft Ashok ons meegenomen naar een aantal projecten. Allereerst gingen we naar een school voor gehandicapte kinderen. De kinderen leren hier op persoonlijk niveau hoe ze zich in het openbaar moeten presenteren en krijgen ze aangeleerd hoe ze een bepaald product moeten maken zodat ze dit later zelf kunnen maken en verkopen, zodat ze deel kunnen nemen aan de maatschappij.
Na deze school zijn we naar Baluwa gegaan. Hier hebben we de school bezichtig die drie jaar geleden mede gebouwd is met het de sponsoring van Iris. Bijzonder om te zien hoe deze is geworden. Ook hebben we bij beide scholen wat spullen weggeven, waar ze allen heel blij mee waren.
Na onze eerste stage week in het ziekenhuis zouden we de tweede stage week verschillende ziekenhuizen en hulpposten gaan bezoeken. Damodar, onze begeleider wide op deze manier laten zien op welke manier de Nepalese gezondheidszorg opgebouwd is, en waar deze verbeterd kan worden.
Maandag gingen we met de lokale bus naar Kathmandu om daar overheidsziekenhuizen te zien. De overheidsziekenhuizen in Nepal bieden gratis zorg aan en de meeste behandelingen zijn gratis of voor een kleine vergoeding.
De busreis op zicht was al een hele belevenis. (lees: overvolle bussen, over hobbelige, kronkelende wegen, waarbij er regelmatig mensen wagenziek worden en andere mensen onderkotsen, hier was Janneke helaas ook getuige van)
Allereerst gingen we naar het Bir Hospital, het oudste en drukste ziekenhuis in Nepal. Meteen waren wij ontzettend blij dat wij in Nederland een veel beter gezondheidssysteem hebben. De drukte, stank, ontbrekende hygiëne is nauwelijks te beschrijven. Wel is het natuurlijk positief dat iedereen hier behandeld kan worden.
Na het bezoek aan het Bir hospital, hebben we nog een kinderziekenhuis, en een opleidingsziekenhuis bezocht. Erg interessant allemaal en we kregen alle drie echt heel erg het besef dat we erg blij moeten zijn met wat wij in Nederland hebben.
Dinsdag zouden we weer naar Kathmandu, echter is de politieke situatie in Nepal nog niet stabiel. Dit resulteert in landelijke stakingen, zogeheten strikes of bandas. Op deze dagen is alles dicht, inclusief transport over de wegen. Er was voor ons dus geen enkele mogelijkheid om naar Kathmandu te gaan. Lopend hebben we het Scheer Memorial Hospital en een hulppost bezocht. Aangezien alle ziekenhuizen ook dicht zijn tijdens deze strikes (op de spoedopvang na) was er helaas niet veel te zien.
Voordeel van deze dag is dat we wel tijd hadden om verder te gaan met ons verslag aangezien ook alle winkels dichtwaren. Al met al nog wel een productief dagje.
Woensdag was de strike weer voorbij. Wij zijn de bus opgezet naar Melamchi, een dorpje op ongeveer 50km van Banepa. Wel was het zo’n drie uur rijden in de lokale bus. We konden bij de moeder van onze begeleider van het HRDC slapen. Dit was echt een klein lokaal huisje, maar weer tof om mee te maken!
In Melamchie gingen we meekijken in een sub-hulppost. Hier heb je een kamer met een soort huisarts en een ‘vrouwen’ kamer waar alle hulp rond o.a. de zwangerschap gegeven wordt.
We hebben hier bijzondere casussen gezien en wat ook opviel was dat bij bijna alle klachten meteen antibiotica werd gegeven. Een slechte zaak natuurlijk. Later hoorden we dat dit puur te maken heeft met geld. Met de antibiotica verdienen ze namelijk veel.
Het weekend zijn naar Chitwan en Pokhara geweest en hebben we weer de toerist uitgehangen.
Maandag de bus terug naar Banepa. Door de drukte op de weg i.v.m. met het nieuw jaar hebben we hier 11uur over gedaan!
Dinsdag was het nieuw jaar in Nepal en de verjaardag van Janneke! We gingen 2072 in! Het festival begon vanaf 16uur. Voor die tijd hebben we drie scholen bekeken van een vriend van Ashok. Deze scholen stimuleren meisjes om te presteren en studeren. Daarna heeft hij ons meegenomen naar de tempel waar het festival plaatsvond. Hier waren vooral dronken, oranje mannen. ’s Avonds zijn we met z’n drieen uiteten geweest en daarna was er een klein feestje georganiseerd door Rubita voor Janneke.
We zijn niet te laat gaan slapen aangezien we woensdag vroeg op moesten voor the last resort.
Woensdag zijn we naar Last resort geweest. Narelle heeft hier haar 160m bungee jump gedaan en Janneke en Iris hebben geraft.
Een dag vol met adrenaline dus!
Donderdag, de dag voor vertrek alweer.
’s Ochtends hebben we het geld aan Ashok geschonken en afscheid genomen vann de familie.
In Kathmandu wilden wij nog graag naar een weeshuis voor gehandicapte kinderen. Vooraf hebben we gebeld of ze nog spullen nodig hadden aangezien we liever noodzakelijke spullen geven dan geld. Shampoo en maandverband was hoog noodzakelijk. Daarnaast was speelgoed en schoolspul ook altijd welkom.
In een mega supermarkt hebben we ons uitgeleefd voor het weeshuis.
Met dozen vol zijn we daarna in een kleine taxi naar het weeshuis geweest. Hier hebben we een rondleiding gekregen en daarna hebben we de noodzakelijke spullen achter gelaten bij de leiding en de leuke spullen gegeven aan de kinderen. Vrolijke gezichtjes, jongetjes die blijer zijn met barbiepoppen dan de meiden, kusjes, knuffels en heel veel positieve energie. Nadat we alles uitgedeeld hadden en op de foto te zijn geweest werden we bedankt met een zelf geschreven lied gezongen door de kinderen voor ons. Daarna werden we op drie stoelen naast elkaar gezet, en kregen we bloemetjes en een rode streep op onze hoofden als gelukwens. Een hele bijzondere middag!
Na deze middag hebben we de laatste souvenirtjes geshopt in Kathmandu en vrijdag ging onze vlucht alweer naar Dusseldorf. De tijd is voorbij gevlogen. We hebben een geweldige, leerzame, indrukwekkende reis gehad.
Namens de Rotary, CDRA, het weeshuis en natuurlijk namens onszelf willen we iedereen bedanken. Zonder jullie hadden we dit niet kunnen doen. Samen met jullie hebben we uiteindelijk een bedrag van meer dan €5600,- kunnen doneren, GEWELDIG! Hiermee hebben wij heel veel steentjes kunnen bijdragen.
Een speciaal bedankje gaat uit naar:
Aannemers bedrijf Mulder
Carel Lurvink BV
GFC Goor
Interface
Wij zullen onze foto’s uitgaan zoeken en een aantal op dit blog zetten zodat jullie ook een beeld krijgen van waar wij geweest zijn! Ook zullen de foto’s van het schooltje dat nu gebouwd gaat worden op ons blog komen en zullen we jullie op de hoogte houden van de voortgang hiervan.
Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes en het volgen van onze reis.
Liefs ons
Afgelopen zaterdag zijn we na een geweldige stage en goede vlucht weer terug gekomen uit Nepal.
De laatste dagen hebben we nog veel gedaan.
De zondag na onze eerste stage week heeft Ashok ons meegenomen naar een aantal projecten. Allereerst gingen we naar een school voor gehandicapte kinderen. De kinderen leren hier op persoonlijk niveau hoe ze zich in het openbaar moeten presenteren en krijgen ze aangeleerd hoe ze een bepaald product moeten maken zodat ze dit later zelf kunnen maken en verkopen, zodat ze deel kunnen nemen aan de maatschappij.
Na deze school zijn we naar Baluwa gegaan. Hier hebben we de school bezichtig die drie jaar geleden mede gebouwd is met het de sponsoring van Iris. Bijzonder om te zien hoe deze is geworden. Ook hebben we bij beide scholen wat spullen weggeven, waar ze allen heel blij mee waren.
Na onze eerste stage week in het ziekenhuis zouden we de tweede stage week verschillende ziekenhuizen en hulpposten gaan bezoeken. Damodar, onze begeleider wide op deze manier laten zien op welke manier de Nepalese gezondheidszorg opgebouwd is, en waar deze verbeterd kan worden.
Maandag gingen we met de lokale bus naar Kathmandu om daar overheidsziekenhuizen te zien. De overheidsziekenhuizen in Nepal bieden gratis zorg aan en de meeste behandelingen zijn gratis of voor een kleine vergoeding.
De busreis op zicht was al een hele belevenis. (lees: overvolle bussen, over hobbelige, kronkelende wegen, waarbij er regelmatig mensen wagenziek worden en andere mensen onderkotsen, hier was Janneke helaas ook getuige van)
Allereerst gingen we naar het Bir Hospital, het oudste en drukste ziekenhuis in Nepal. Meteen waren wij ontzettend blij dat wij in Nederland een veel beter gezondheidssysteem hebben. De drukte, stank, ontbrekende hygiëne is nauwelijks te beschrijven. Wel is het natuurlijk positief dat iedereen hier behandeld kan worden.
Na het bezoek aan het Bir hospital, hebben we nog een kinderziekenhuis, en een opleidingsziekenhuis bezocht. Erg interessant allemaal en we kregen alle drie echt heel erg het besef dat we erg blij moeten zijn met wat wij in Nederland hebben.
Dinsdag zouden we weer naar Kathmandu, echter is de politieke situatie in Nepal nog niet stabiel. Dit resulteert in landelijke stakingen, zogeheten strikes of bandas. Op deze dagen is alles dicht, inclusief transport over de wegen. Er was voor ons dus geen enkele mogelijkheid om naar Kathmandu te gaan. Lopend hebben we het Scheer Memorial Hospital en een hulppost bezocht. Aangezien alle ziekenhuizen ook dicht zijn tijdens deze strikes (op de spoedopvang na) was er helaas niet veel te zien.
Voordeel van deze dag is dat we wel tijd hadden om verder te gaan met ons verslag aangezien ook alle winkels dichtwaren. Al met al nog wel een productief dagje.
Woensdag was de strike weer voorbij. Wij zijn de bus opgezet naar Melamchi, een dorpje op ongeveer 50km van Banepa. Wel was het zo’n drie uur rijden in de lokale bus. We konden bij de moeder van onze begeleider van het HRDC slapen. Dit was echt een klein lokaal huisje, maar weer tof om mee te maken!
In Melamchie gingen we meekijken in een sub-hulppost. Hier heb je een kamer met een soort huisarts en een ‘vrouwen’ kamer waar alle hulp rond o.a. de zwangerschap gegeven wordt.
We hebben hier bijzondere casussen gezien en wat ook opviel was dat bij bijna alle klachten meteen antibiotica werd gegeven. Een slechte zaak natuurlijk. Later hoorden we dat dit puur te maken heeft met geld. Met de antibiotica verdienen ze namelijk veel.
Het weekend zijn naar Chitwan en Pokhara geweest en hebben we weer de toerist uitgehangen.
Maandag de bus terug naar Banepa. Door de drukte op de weg i.v.m. met het nieuw jaar hebben we hier 11uur over gedaan!
Dinsdag was het nieuw jaar in Nepal en de verjaardag van Janneke! We gingen 2072 in! Het festival begon vanaf 16uur. Voor die tijd hebben we drie scholen bekeken van een vriend van Ashok. Deze scholen stimuleren meisjes om te presteren en studeren. Daarna heeft hij ons meegenomen naar de tempel waar het festival plaatsvond. Hier waren vooral dronken, oranje mannen. ’s Avonds zijn we met z’n drieen uiteten geweest en daarna was er een klein feestje georganiseerd door Rubita voor Janneke.
We zijn niet te laat gaan slapen aangezien we woensdag vroeg op moesten voor the last resort.
Woensdag zijn we naar Last resort geweest. Narelle heeft hier haar 160m bungee jump gedaan en Janneke en Iris hebben geraft.
Een dag vol met adrenaline dus!
Donderdag, de dag voor vertrek alweer.
’s Ochtends hebben we het geld aan Ashok geschonken en afscheid genomen vann de familie.
In Kathmandu wilden wij nog graag naar een weeshuis voor gehandicapte kinderen. Vooraf hebben we gebeld of ze nog spullen nodig hadden aangezien we liever noodzakelijke spullen geven dan geld. Shampoo en maandverband was hoog noodzakelijk. Daarnaast was speelgoed en schoolspul ook altijd welkom.
In een mega supermarkt hebben we ons uitgeleefd voor het weeshuis.
Met dozen vol zijn we daarna in een kleine taxi naar het weeshuis geweest. Hier hebben we een rondleiding gekregen en daarna hebben we de noodzakelijke spullen achter gelaten bij de leiding en de leuke spullen gegeven aan de kinderen. Vrolijke gezichtjes, jongetjes die blijer zijn met barbiepoppen dan de meiden, kusjes, knuffels en heel veel positieve energie. Nadat we alles uitgedeeld hadden en op de foto te zijn geweest werden we bedankt met een zelf geschreven lied gezongen door de kinderen voor ons. Daarna werden we op drie stoelen naast elkaar gezet, en kregen we bloemetjes en een rode streep op onze hoofden als gelukwens. Een hele bijzondere middag!
Na deze middag hebben we de laatste souvenirtjes geshopt in Kathmandu en vrijdag ging onze vlucht alweer naar Dusseldorf. De tijd is voorbij gevlogen. We hebben een geweldige, leerzame, indrukwekkende reis gehad.
Namens de Rotary, CDRA, het weeshuis en natuurlijk namens onszelf willen we iedereen bedanken. Zonder jullie hadden we dit niet kunnen doen. Samen met jullie hebben we uiteindelijk een bedrag van meer dan €5600,- kunnen doneren, GEWELDIG! Hiermee hebben wij heel veel steentjes kunnen bijdragen.
Een speciaal bedankje gaat uit naar:
Aannemers bedrijf Mulder
Carel Lurvink BV
GFC Goor
Interface
Wij zullen onze foto’s uitgaan zoeken en een aantal op dit blog zetten zodat jullie ook een beeld krijgen van waar wij geweest zijn! Ook zullen de foto’s van het schooltje dat nu gebouwd gaat worden op ons blog komen en zullen we jullie op de hoogte houden van de voortgang hiervan.
Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes en het volgen van onze reis.
Liefs ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
