Een bewogen week

Namaste allemaal!
De tijd lijkt wel voorbij te vliegen hier!
Afgelopen week hebben we onze eerste stage week gehad. Over de eerste paar dagen hebben we jullie verteld in het vorige verslag.
Na dit verslag is er veel gebeurd. Helaas heeft Martijn om persoonlijke redenen besloten om terug te vliegen naar Nederland.
Narelle, Janneke en Iris zullen de overige 2 weken wel alles blijven doen en de projecten zo goed mogelijk ondersteunen. We blijven jullie dus gewoon op de hoogte houden.
Nu verder met onze bezigheden hier in Nepal.
Donderdag was weer een dag zonder operaties en er was voor ons dus meer te zien. We zijn zoals elke dag weer begonnen met het gipsen. Na het gipsen hebben we de ronde van het ziekenhuis meegelopen. Met meer dan 20 man (zowel artsen, verpleegkundigen, fysio's als andere nieuwsgierigen) liepen we langs alle patiënten. Wat meteen opviel is dat de kennis van de orthopeden en de leerlingen hier wel goed zit. De 'hoofd' orthopeed vuurde bij alle patiënten allemaal vragen naar een orthopeed in opleiding die op zijn beurt alles, en alles wat er ook maar een beetje mee te maken had helemaal moest uitleggen. Later hoorden we van 2 andere vrijwilligers dat deze arts helemaal niet streng was in vergelijking met de andere artsen. De kennis die hier bezit moet worden is dan ook enorm.

Na de ronde werden we over het ziekenhuis verdeeld. Janneke liep met een fysiotherapeut mee, Narelle en Iris met een orthopeed. Allemaal hebben we casussen langs zien komen met dingen die in Nederland nauwelijks voorkomen. Dit heeft er vooral mee te maken dat mensen in kleine dorpjes niet altijd weten dat ze naar een ziekenhuis kunnen en dat hun aandoening verholpen kan worden. Ook de infrastructuur van het land speelt hierbij een grote rol.
Het gaat hier bijvoorbeeld om klompvoeten waarmee een patiënt pas op zijn 9e naar het ziekenhuis komt, een patiënt die zijn schouder uit de kom heeft en daar 45 dagen mee rond is blijven lopen, een meisje die pas 11 jaar na een amputatie op controle komt en veel meer van dit soort bizarre dingen.
We hebben vandaag in het ziekenhuis in ieder geval wel ontzettend veel gezien en geleerd.
Na onze werkdag hebben we de lokale bus (ook een hele uitdaging) naar the largest Shiva gepakt. Hier hebben we even rond gekeken om vervolgens weer terug naar ons gastgezin te gaan.

Vrijdag hebben we weer een normale dag in het ziekenhuis gedraaid. Echter werden we na de lunch weggestuurd naar Panauti. Omdat onze begeleider wil dat we zoveel mogelijk van zowel de gezondheidszorg in Nepal als de Nepalese samenleving zien.
Met de lokale bus zijn we dus naar Panauti gegaan. Dit is een klein dorpje met een paar tempels. In de bus ontmoette we een meisje van 12 jaar die uit Pauniti komt. Zij wilde ons heel graag rondleiden. Na deze rondleiding nodigde ze ons uit om bij haar thuis een kopje thee te komen drinken. In een heel klein huisje (niet gemaakt voor Narelle), hebben we onder het genot van een kopje milktea mogen luisteren naar een privé optreden van een soort trom die hier gebruikt wordt voor festivals. Daarna moesten wij van alles over Nederland uitleggen en hebben we zelfs het Wilhelmus moeten zingen. Tussendoor vertelde zij van alles over Nepal en haar cultuur. Vlak voordat we weggingen vroeg ze of ze ons een paar vragen mocht stellen over gezondheid aangezien wij medische studenten zijn en zij deze vragen voor school moest maken. Over de moeilijkheidsgraad van deze vragen zijn wij nog steeds verbaasd, het waren behoorlijk pittige vragen, zelfs voor ons. En dat moet een meisje van 12 dan allemaal weten. Nog een bevestiging dat de opleiding (voor de kinderen die naar school gaan/kunnen) wel goed zit.
Na deze bijzondere ontmoeting zijn we naar huis gegaan en zijn we vroeg gaan slapen. Zaterdag zou de wekker extreem vroeg gaan.

Zaterdag, onze wekker ging om 4 uur (!!!). Dit omdat we de zonsopgang gingen bekijken vanaf een bergtop met uitzicht op de Himalaya. Het vroege opstaan was dat zeker waard. Het was prachtig.
Hierna zijn we doorgereden naar Bhaktapur waar we de toerist hebben uitgehangen en de Nepalese economie goed hebben gesteund.
Vervolgens zijn we naar Namo Buddha gegaan, dit is een klooster waar ongeveer 250 boeddhistische monniken wonen. Hier hebben we naar de gebeden mogen luisteren en de omgeving bewonderd.

Na het toeristische dagje van gisteren gaan we ons vandaag weer bezig houden met projecten. Ashok komt vanmiddag terug uit west Nepal en zal ons als dan meenemen naar drie scholen, zondag is hier namelijk ook gewoon een schooldag. Een van deze scholen is het schooltje in Baluwa dat mede dankzij de sponsoring van iris drie jaar geleden is opgezet. We zijn ontzettend benieuwd hoe dit geld besteed is!


Hopelijk kunnen we jullie snel laten weten hoe dit was. Het wordt misschien iets later aangezien we komende week verschillende ziekenhuizen gaan bekijken en 2 dagen naar een dorpje gaan om daar te helpen. Zelf weten we ook nog niet precies waar we terecht komen, maar dat we op plaatsen komen waar de gezondheidszorg niet optimaal is kunnen we jullie al wel zeggen.

We willen iedereen vanuit Nepal nog een vrolijk Pasen wensen!

Liefs ons