Eerste slagen in het ziekenhuis
01 April 2015 | Nepal, Banepa
Namaste!
Na een bijzonder weekend met indrukwekkende projecten van de Rotary hebben we er inmiddels drie dagen opzitten in het ziekenhuis.
Omdat het ziekenhuis op een berg ligt, en we de weg nog niet wisten, hadden we afgesproken met Damodar (een fysiotherapeut van het ziekenhuis die tevens alles regelt voor alle vrijwilligers) beneden aan de berg. Iets later dan gepland (ja, de juiste weg vinden kan soms moeilijk zijn) kwamen we aan op de afgesproken plek. Damodar was ondertussen al in het ziekenhuis geweest en kwam ons daar nu met de auto ophalen. Ook een Duitse vrijwilligster reed met ons mee. Zij zou ons aan het eind van de dag het pad laten zien waar we langs zouden moeten lopen.
Bij het ziekenhuis aangekomen kregen we eerst een rondleiding, daarna konden we helpen bij de fysio. Dit werkt iets anders dan in Nederland. De fysiotherapeuten gipsen hier namelijk ook alles en aangezien 30% van de patiënten in dit ziekenhuis klompvoetjes heeft, moet er elke ochtend veel gegipst worden. Hierbij mochten wij helpen! Allereerst hielden we het beentje op de goede plaatst en stil, zodat de fysio het goed kan gipsen. De laatste laag van het gips mochten wij leggen om het gips steviger te maken.
Nadat alle klompvoetjes gegipst waren zijn we verdeeld over twee afdelingen. 2 van ons zijn naar de OPD gegaan en hebben hier meegekeken met een orthopeed. Bij de OPD (Out Patiënt Departement) komen nieuwe patiënten voor hun 'intakegesprek'. Ontzettend interessant en leerzaam.
De andere 2 gingen naar 'de werkplaats'. Hier worden alle protheses en hulpmiddelen gemaakt. Bizar om te zien hoe en met welke middelen ze dit maken.
Aan het eind van de middag werd het ineens koud en begon het hard te regenen. Ook de Nepalese mensen verbaasden zich over de kou en hadden zich hier niet op voorbereid.
Omdat het zo hard geregend had, waren de paden waar wij langs zouden moeten lopen ook nauwelijks begaanbaar. Damodar heeft ons daarom weer meegenomen in zijn auto en ons op de grote weg afgezet, zodat we alleen het laatste stukje nog moesten lopen.
Dinsdag was dan wel echt onze eerste dag dat we moesten lopen. Het enige probleem was dat we nu het pad nog niet gezien hadden. Gelukkig kun je vanaf beneden het ziekenhuis wel goed zien liggen. Snel vonden we dan ook een weggetje dat omhoog ging. Onderweg hebben we alleen een kleine afslag gemist. Gelukkig was er een klein huisje en de mensen die daar woonden konden ons het goede pad wijzen. Bezweet en happend naar adem kwamen we dan (op tijd!) aan in het ziekenhuis. De mensen vinden het erg leuk om ons bezweet aan te zien komen.
De ochtend begon weer met het gipsen van kindjes. Na het gipsen hebben we een rondje in het ziekenhuis gelopen. Buiten kwamen we een hoekje tegen waar kinderen met hun ouders zitten als het gips er weer af moet. In plaats van een schaar of gipszaag (die ze overigens wel hebben) halen ze hier het gips er met een beetje water en lang prutsen vanaf. Want waarom zou dit ook snel moeten als je toch de hele dag in het ziekenhuis zit?
In de middag hebben we een masterclass over de klompvoet gekregen. Ons werd verteld hoe er precies werd gegipst en werd de score van verschillende standen van de voet uitgelegd.
We kregen de masterclass omdat we op dinsdag en woensdag minder te doen hebben, aangezien dinsdag en woensdag de operatie dagen zijn.
Na deze masterclass hebben we nog een aantal dossiers van patiënten besproken en de röntgenfoto's bekeken. Hierna zijn we weer te voet naar huis gegaan. Dit keer meteen de goede weg gevonden! Hup ons!
's Avonds waren we uitgenodigd door the Rotary om te dineren samen met de Duitse arts (dit bleek later een tandarts te zijn). Helaas waren Janneke en Martijn niet helemaal fit, en zijn alleen Narelle en Iris mee gegaan. Het diner begon met een presentatie van Ashok over alle projecten waar ze mee bezig zijn. Sommige projecten blijven bijzonder. Zo is er brug gebouwd omdat voorheen schoolkinderen hangend aan een touw naar de overkant van een rivier (200m) moesten klimmen. Je kunt je wel voorstellen dat dit niet altijd lukt, en dat af en toe schoolkinderen vanaf glijden met dodelijke afloop. Gelukkig is dit verleden tijd en is er nu dankzij de Rotary een brug.
Na de presentatie hebben we heerlijk dhal bath gegeten (wat ze hier 3x per dag eten in verschillende variaties) en gepraat met de Duitse artsen.
Na het eten zijn we weer terug naar het gastgezin gegaan en zijn we allemaal voor 21uur het bed ingedoken.
Woensdag gingen we weer lopen naar het ziekenhuis. Ook de heenweg hebben we nu in 1 keer gevonden. De ochtend begon zoals elke dag met het gipsen. Na het gipsen hebben we wat kleurboeken, potloden, knuffels en een bal gegeven aan het vrouwtje dat helpt in een soort speelhoek. Vooral de bal was een groot succes. De hele ochtend hebben we met de kinderen en de bal gespeeld. We begonnen met 4 kinderen en aan het eind van de middag waren het er meer dan 10. Ook alle ouders vonden het geweldig dat blanke mensen met hun kinderen speelden. We werden dan ook veelvuldig op de foto gezet. De bal was dus zeker een geslaagd cadeau!
In de middag is ons het het hele Nepalese gezondheidszorgsysteem uitgelegd. Volgende week is het plan om dit met eigen ogen te zien. Als het goed is gaan we maandag naar government ziekenhuizen, dinsdag maar privé ziekenhuizen en gaan we woensdag t/m vrijdag kleine dorpjes in. We zullen dan ook in deze dorpjes blijven slapen. Spannend, maar we zijn ook erg nieuwsgierig.
Eenmaal thuisgekomen van onze 3e dag stage hebben we plannen gemaakt voor de rest van de tijd dat we nog in Nepal zijn. Met Ashok zullen we overleggen welke projecten we allemaal nog kunnen bezoeken.
Over projecten gesproken.. Iedereen die de Nepalese bevolking ondersteund heeft, ontzettend bedankt!! We zien nu met eigen ogen dat we een groot, langdurig verschil kunnen maken!
We zijn dan ook blij te vermelden dat we op een haar na de €5000,- hebben gehaald.
Ook jij kunt nog een steentje bijdragen als je dit nog niet gedaan hebt en nog graag wil doen.
Dit kan namelijk ook de komende 2,5 week nog en nog steeds op rekeningnr NL16ABNA0589776762 tnv N. Heuvelink
Nogmaals super bedankt. Samen kunnen we hier een groot verschil maken! Help ons die magische €5000,- grens over.
Liefs Martijn, Janneke, Narelle en Iris
Na een bijzonder weekend met indrukwekkende projecten van de Rotary hebben we er inmiddels drie dagen opzitten in het ziekenhuis.
Omdat het ziekenhuis op een berg ligt, en we de weg nog niet wisten, hadden we afgesproken met Damodar (een fysiotherapeut van het ziekenhuis die tevens alles regelt voor alle vrijwilligers) beneden aan de berg. Iets later dan gepland (ja, de juiste weg vinden kan soms moeilijk zijn) kwamen we aan op de afgesproken plek. Damodar was ondertussen al in het ziekenhuis geweest en kwam ons daar nu met de auto ophalen. Ook een Duitse vrijwilligster reed met ons mee. Zij zou ons aan het eind van de dag het pad laten zien waar we langs zouden moeten lopen.
Bij het ziekenhuis aangekomen kregen we eerst een rondleiding, daarna konden we helpen bij de fysio. Dit werkt iets anders dan in Nederland. De fysiotherapeuten gipsen hier namelijk ook alles en aangezien 30% van de patiënten in dit ziekenhuis klompvoetjes heeft, moet er elke ochtend veel gegipst worden. Hierbij mochten wij helpen! Allereerst hielden we het beentje op de goede plaatst en stil, zodat de fysio het goed kan gipsen. De laatste laag van het gips mochten wij leggen om het gips steviger te maken.
Nadat alle klompvoetjes gegipst waren zijn we verdeeld over twee afdelingen. 2 van ons zijn naar de OPD gegaan en hebben hier meegekeken met een orthopeed. Bij de OPD (Out Patiënt Departement) komen nieuwe patiënten voor hun 'intakegesprek'. Ontzettend interessant en leerzaam.
De andere 2 gingen naar 'de werkplaats'. Hier worden alle protheses en hulpmiddelen gemaakt. Bizar om te zien hoe en met welke middelen ze dit maken.
Aan het eind van de middag werd het ineens koud en begon het hard te regenen. Ook de Nepalese mensen verbaasden zich over de kou en hadden zich hier niet op voorbereid.
Omdat het zo hard geregend had, waren de paden waar wij langs zouden moeten lopen ook nauwelijks begaanbaar. Damodar heeft ons daarom weer meegenomen in zijn auto en ons op de grote weg afgezet, zodat we alleen het laatste stukje nog moesten lopen.
Dinsdag was dan wel echt onze eerste dag dat we moesten lopen. Het enige probleem was dat we nu het pad nog niet gezien hadden. Gelukkig kun je vanaf beneden het ziekenhuis wel goed zien liggen. Snel vonden we dan ook een weggetje dat omhoog ging. Onderweg hebben we alleen een kleine afslag gemist. Gelukkig was er een klein huisje en de mensen die daar woonden konden ons het goede pad wijzen. Bezweet en happend naar adem kwamen we dan (op tijd!) aan in het ziekenhuis. De mensen vinden het erg leuk om ons bezweet aan te zien komen.
De ochtend begon weer met het gipsen van kindjes. Na het gipsen hebben we een rondje in het ziekenhuis gelopen. Buiten kwamen we een hoekje tegen waar kinderen met hun ouders zitten als het gips er weer af moet. In plaats van een schaar of gipszaag (die ze overigens wel hebben) halen ze hier het gips er met een beetje water en lang prutsen vanaf. Want waarom zou dit ook snel moeten als je toch de hele dag in het ziekenhuis zit?
In de middag hebben we een masterclass over de klompvoet gekregen. Ons werd verteld hoe er precies werd gegipst en werd de score van verschillende standen van de voet uitgelegd.
We kregen de masterclass omdat we op dinsdag en woensdag minder te doen hebben, aangezien dinsdag en woensdag de operatie dagen zijn.
Na deze masterclass hebben we nog een aantal dossiers van patiënten besproken en de röntgenfoto's bekeken. Hierna zijn we weer te voet naar huis gegaan. Dit keer meteen de goede weg gevonden! Hup ons!
's Avonds waren we uitgenodigd door the Rotary om te dineren samen met de Duitse arts (dit bleek later een tandarts te zijn). Helaas waren Janneke en Martijn niet helemaal fit, en zijn alleen Narelle en Iris mee gegaan. Het diner begon met een presentatie van Ashok over alle projecten waar ze mee bezig zijn. Sommige projecten blijven bijzonder. Zo is er brug gebouwd omdat voorheen schoolkinderen hangend aan een touw naar de overkant van een rivier (200m) moesten klimmen. Je kunt je wel voorstellen dat dit niet altijd lukt, en dat af en toe schoolkinderen vanaf glijden met dodelijke afloop. Gelukkig is dit verleden tijd en is er nu dankzij de Rotary een brug.
Na de presentatie hebben we heerlijk dhal bath gegeten (wat ze hier 3x per dag eten in verschillende variaties) en gepraat met de Duitse artsen.
Na het eten zijn we weer terug naar het gastgezin gegaan en zijn we allemaal voor 21uur het bed ingedoken.
Woensdag gingen we weer lopen naar het ziekenhuis. Ook de heenweg hebben we nu in 1 keer gevonden. De ochtend begon zoals elke dag met het gipsen. Na het gipsen hebben we wat kleurboeken, potloden, knuffels en een bal gegeven aan het vrouwtje dat helpt in een soort speelhoek. Vooral de bal was een groot succes. De hele ochtend hebben we met de kinderen en de bal gespeeld. We begonnen met 4 kinderen en aan het eind van de middag waren het er meer dan 10. Ook alle ouders vonden het geweldig dat blanke mensen met hun kinderen speelden. We werden dan ook veelvuldig op de foto gezet. De bal was dus zeker een geslaagd cadeau!
In de middag is ons het het hele Nepalese gezondheidszorgsysteem uitgelegd. Volgende week is het plan om dit met eigen ogen te zien. Als het goed is gaan we maandag naar government ziekenhuizen, dinsdag maar privé ziekenhuizen en gaan we woensdag t/m vrijdag kleine dorpjes in. We zullen dan ook in deze dorpjes blijven slapen. Spannend, maar we zijn ook erg nieuwsgierig.
Eenmaal thuisgekomen van onze 3e dag stage hebben we plannen gemaakt voor de rest van de tijd dat we nog in Nepal zijn. Met Ashok zullen we overleggen welke projecten we allemaal nog kunnen bezoeken.
Over projecten gesproken.. Iedereen die de Nepalese bevolking ondersteund heeft, ontzettend bedankt!! We zien nu met eigen ogen dat we een groot, langdurig verschil kunnen maken!
We zijn dan ook blij te vermelden dat we op een haar na de €5000,- hebben gehaald.
Ook jij kunt nog een steentje bijdragen als je dit nog niet gedaan hebt en nog graag wil doen.
Dit kan namelijk ook de komende 2,5 week nog en nog steeds op rekeningnr NL16ABNA0589776762 tnv N. Heuvelink
Nogmaals super bedankt. Samen kunnen we hier een groot verschil maken! Help ons die magische €5000,- grens over.
Liefs Martijn, Janneke, Narelle en Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
